موانع اخلاقي اجتماعي تقريب

پايان نامه حاضر با عنوان «موانع اخلاقي اجتماعي تقريب» در نظر دارد به تقريب، نه نگاهي صرفا فقهي کلامي، بلکه نگاهي اخلاقي اجتماعي داشته باشد، تا از اين طريق بتواند موانع عملي تقريب را از ميان بردارد؛ زيرا به نظر نگارنده تنها مانع قابل رفع ميان مذاهب، عدم رعايت اخلاق اسلامي است. از اين­رو، اگر حساب اختلافات عقيدتي را بتوان از حساب حقوق اجتماعي آنان جدا کرد، اختلافات مذهبي مانع رعايت اخلاق اجتماعي مسلمانان نخواهد شد. اين تحقيق به دنبال آن است که بيان کند پيروان همه مذاهب اسلامي به رغم تمام اختلافات و تفاوتهايي که در نگرش­هاي مذهبي خويش دارند، در عين حال مي­توانند بر طبق معيارهاي اخلاقي مشترک، که رسول گرامي اسلام (ص) به ارمغان آورده و براي تکميل آن مبعوث گشته است، به تقريب دست يابند.

 براي رسيدن به اين منظور، بخشي از مطالب رساله با روش کتابخانه­اي و مراجعه­ي مستقيم به منابع معتبر شيعه و سني گردآوري شده و بخش ديگر آن، با روش ميداني و از طريق مصاحبه و گفتگوي حضوري با صاحب­نظران برجسته شيعي و سني در عرصه­ي تقريب انجام گرفته است. نکته قابل توجه در تمام مصاحبه­ها اين است که آنان همه متفق­اند: ‌مهم­ترين موانعي که تقريب را با مشکل مواجه ساخته و مي­سازد، عدم رعايت اخلاق اجتماعي ميان مسلمانان بوده و هست و ريشه­ي آن را مي­توان در سه پديده­ي غير اخلاقي «تعصب»، «نسبت­هاي ناروا» و «اهانت به مقدسات يکديگر» جستجو کرد.

مباحث پاياني رساله، گوياي اين مطلب است که اگر پيروان مذاهب اسلامي، يکديگر را به رسميت شناخته، با احترام متقابل به گفتگو بپردازند و از اصول اعتقادي يکديگر آگاهي کامل يابند، به يقين با رفع تعصبات نابجاي موجود، دست از نسبت‌هاي ناروا و اهانت عليه مقدسات يکديگر برخواهند داشت، بلکه دست کم مي­توانند از شدت موانع اخلاقي اجتماعي تقريب بکاهند.

نظرات

نام *	پست الکترونیک *
متن *
کد امنیتی *